Basında yer alan iddialar üzerine harekete geçen Cumhuriyet Savcılığı’nın, Bursa Ticaret ve Sanayi Odası’nda yürüttüğü soruşturma sürerken, Emniyet Müdürü Halil Yılmaz’ın BTSO Meclisi’ne davet edilmesi anlamlıydı tabii…

Meclise her yeni emniyet müdürü davet edilir ama savcılığın, soruşturma görevini Kaçakçılık ve Organize Suçlar Şubesi’ne verdiği günlere denk gelmesi, ziyareti ve emniyet müdürünün sunumunu önemli kıldı.

Önceki akşam BTSO Meclisi üyelerine hitap eden Halil Yılmaz, polis teşkilatının vizyon ve misyonunu aktarırken, sanayici ve işadamlarına da mesajlar verdi.

Hukukçu kimliği de bulunan Yılmaz’ın sanayici ve işadamlarına “Büyümek, gelişmek, daha çok kazanmak için güvenliğe ihtiyacınız var, onu da biz sağlarız. O nedenle işbirliği kaçınılmaz” dedi özetle…

Sanayici ve işadamları polis teşkilatıyla nasıl bir işbirliğine girebilir peki?

Elbette emniyet müdürlüğüne yapacakları bağışlarla!

Polis teşkilatının araç gereç anlamında eksiklerinin karşılanması, işbirliğinin en önemli halkası… İki kurum birlikte sosyal projelere de imza atıyor ama polis teşkilatı açısından yapılabilecek en verimli işbirliği paraya dayalı olanı…

Örneğin Nilüfer Fatih Sultan Mehmet Bulvarı girişinde yıllardır bitirilemeyen bir binası var emniyet teşkilatının… Ödenek yetersizliğinden tamamlanamadı bir türlü…

Önceki akşamki toplantıda Müdür Yılmaz bizzat kendisi söyledi, teşkilatın kullandığı araçların yüzde 80’i bağış yoluyla elde edilmiş… Yine Yılmaz’ın aktardığına göre, polis için olmazsa olmaz motorlu araçların yaş ortalaması 10 ve bu durum teşkilat için en büyük handikap…

Emniyet Müdürü Yılmaz açık açık “Hadi, pamuk eller cebe” demiyor ama bu anlam çıkıyor sözlerinden…

Tam da bu duruma uygun bir polis fıkrası var ama neyse… Konuyu sulandırmayalım!

* * *

Yazının geri kalanında Nasreddin Hoca’nın “fincancı katırları” fıkrasını hatırlatayım ben size… İyi gelir…

Hoca, bir gece mezarlık kenarından evine giderken, ayağı kayar ve boş bir mezara düşer. O zaman kendi kendine ‘Acaba biraz yatsam sorgu melekleri bana da gelir mi?’ diye düşünür ve gömleğini çıkararak yarı çıplak mezara uzanır. Bu sırada hayvanları çanak çömlek ve cam eşya ile yüklü katırcılar da mezarlığın yanında geçmektedir. Katırların boyunlarına asılı zincirlerin çıkardıkları sesler, hayvanların sesleri ve katırcıların bağrışmaları duyulur. Dehşet ve korku içindeki Nasreddin Hoca hemen mezardan kaçmayı düşünür. Fakat tam çıkacağı sırada fincancı katırları da Hoca’nın düştüğü mezarın önüne gelir. Mezardaki hareketi gören hayvanlar korkup birbirlerine çarparak koşuşmaya başlar. O zaman da sırtlarındaki çanak, çömlek ve cam eşya yere düşerek paramparça olur.

Sinirlenen katırcılar, Hoca’yı yakalayarak kim olduğunu, geceleyin mezarlıkta ne aradığını sorarlar. Ne diyeceğini bilemeyen Hoca, öteki dünyadan geldiğini, bu dünyada olan biteni merak ettiğini söyleyince, katırcılar Hoca’yı iyice hırpalarlar.

Hoca, gece yarısı vücudunun her tarafı ağrı ve sızı içinde evine geldiğinde karısı niye geç kaldığını sorar. Öteki dünyadan geldiğini söyler. Karısı:

-Peki o dünyada neler olup bitiyor? diye sorar.

Hoca yanıtlar:

-Hiçbir şey! Eğer fincancı katırlarını ürkütmezsen!